گنجینه اشعار نوحه,مرثیه ترکی و فارسی



آنکه با عشق حسینی گشته همدم زینب است 

آنکه بر سّر شهادت بوده مَحرم زینب است 

 

آنکه شور افکنده با شور حسینی بر جهان 

از ازل خو کرده با صد محنت و غم زینب است 

 

آنکه نامش زین اَب خوانده رسول کردگار 

چون نگویم من صفای اسم اعظم زینب است 

 

آنکه بر خوانَد حدیث اُمّ ایمن بر امام 

من به جرأت گویم آن زن هم حسین هم زینب است 

 

آنکه کاخ ظلم و استبداد را با یک خطاب 

کند و افکند از پی و بن ریخت بر هم زینب است 

 

دامن شیر خدا بین، شیر زن میپرورد 

در شهامت برتر از سارا و مریم زینب است 

 

آنکه اندر مجلس گردنکشان قد کرد عَلم 

چون حسین بر دشمنان یکدم نشد خم زینب است 

 

با برادر درد دل میکرد این سان تا سحر 

آنکه ریزد از فراقت اشک ماتم زینب است 

 

وصف زینب را ز من مشنو بیا در کربلا 

خود ببین چون حامی ناموس عالم زینب است 

 

ملجأ اهل حرم تا ظهر اگر عباس بود 

شب نگهبان در کنار نهر علقم زینب است 

 

پرچمت گر سرنگون شد من نگه میدارمش 

غم مخور بعد از تو پشتیبان پرچم زینب است 

 

منزوی هرگز مزن بیهوده لافِ عاشقی 

این حسین تنها یک عاشق دارد آن هم زینب است 

 

 


تـا عـلــی ماهَـش بـه ســوی قبـــر بُرد
مـاه، رخ از شــرم، پـشـت ابـــــر بُرد 

آرزوهــا را عـلــی در خــــاک کـــرد
خـاک هــم گـویی گــریبـان چاک کرد 

زد صــدا: ای خــاک، جـانـانــم بگیــر
تــن نـمـانــده هیـچ از او، جـانـــم بگیر 

نــاگــهـان بـر یــاری دســــت خــــــدا
دسـتــی آمـد، همچو دست مصـطـفــی 

گـوهــرش را از صــدف، دریا گرفت
احـمــــد از دامـاد خـود، زهــرا گرفت 

گـفـتـش ای تـاج ســر خیــل رُسُــــــــل
وی بَــر تـــو خُــرد، یکسر جزء و کل 

از مــن ایــن آزرده جـانـــت را بـگـیـر
بـازگــردانــدم، امـانــت را بـگیــــــــــر 

بــار دیــگر، هـدیـه ی داور بـگـیــــــــر
کــوثـــرت از سـاقــــی کـوثــــــــر بگیر 

مــی کِـشــد خجلــت عـلــی از محضـرت
یــاس دادی، می دهد نیلوفــرت

علی انسانی

 


بار الها چه کنم گوهرم از دستم رفت
همدم و مونس و غم پرورم از دستم رفت


ماه من در شب تاریک نهان شد در خاک
آخر آن مرغ شکسته پرم از دستم رفت


ناگزیرم دگر از شهر مدینه بروم
چه کنم گر نروم همسرم از دستم رفت


فاتح خیبرم و خانه نشینم کردند
کشته شد فاطمه و یاورم از دستم رفت


درگهم مقتل محبوب جوانمرگ من است
هیجده ساله حمایتگرم از دستم رفت


غسل میدادم و  دیدم بدنش مجروح است
وا مصیبت گل نیلوفرم از دستم رفت


فاطمه یک تنه بر من عوض لشگر بود
موج زد فوج بلا ، لشگرم از دستم رفت


صِهر پیغمبرم و خسته ز جور امّت*  *(صِهر:داماد)
ساقی کوثرم و کوثرم از دستم رفت


دگر از ناله اش اهل وطن آسوده شدند
راحتی بخش دل مضطرم از دستم رفت


آبِ رفته که شنیدست به جو برگردد
عاقبت نور دو چشم ترم از دستم رفت


کاش میبود خدیجه سر قبرش میگفت
وای بر حال علی دخترم از دستم رفت


نفسی میکشم و همنفسی میجویم
درد دل با که کنم دلبرم از دستم رفت


ترسم از آن که بُوَد زندگیم طولانی
سیرم از جان که ز جان بهترم از دستم رفت


گردد از ناله ی زینب جگرم خون شبها
گوید ای وای خدا مادرم از دستم رفت
***استاد ولی الله کلامی زنجانی***



زبانحال حضرت رباب               شاعر:رحیم شایان


چشمه اشگیم اوغول وار نه قدر عمر آخاجاق
نسگلین قلبیمی هم یاندیراجاق هم یاخاجاق
نه قدر بوش بیشیگه غصه لی مادر باخاجاق
آناوین دردینه دنیاده نه دور چاره اوغول
پرپر اولماقین ایدیبدیر منی بیچاره اوغول

عالمین نیسگیلی بو حال خرابیمده منیم
آنالار داغی بوتون قلب کبابیمده منیم
گوءره سن حق نه یازیپ غملی کتابیمده منیم
که فراقینده گرک دایمی محنتده یانام
گون قاباقینده بوتون آهیله حسرتده یانام

صبحیدن شامه کیمی بوش بیشیگی سیلکه لرم
گوزومون قان یاشینی دامنه اوغلوم الرم
بالاسی اوخلانان آهو کیمی منده ملرم
یانیرام دایمی من سوزش آهیلن علی
اوخلیوبلار سنی آیا نه گناهیلن علی


گیدرم هوشه گلیرسن یوخوما گورسه نیسن
کربلا ده گوره رم هرده ن اوغول قان امیسن
بیشیگینده بیله فکر ایلیرم ترپه نیسن
دیسگینیپ تیز یوخودان سسلیرم لای لای علی
گوره رم بوشدی یرین هی دییرم ای وای علی

گاه گوررم که ووربلار باشیوی نوک نیه
یا گتورمیشلر اونی شامیده بیر بزم میه
آناوین دردینی حاشا بیری ادراک اءلیه
شیرخواری اوءلنه رسمیدی رافت ایده لر
گوز ایوینده نه که قاتللر ایله سان گیده لر

گاه گوررم دیل آچیپسان دانیشیرسان منیلن
یا قوجاقدا دانیشیرسان داش اورک دشمنیلن 
حرمله!  گول بوغازین نسبتی نه؟ آهنیلن؟
اوچ پر اوخ شیری ییخان یرده منی گور نیلر''
خالقیم عالم عقباده سنی گور نیلر


اورگیم اودلانوری عمه وی هر گوردوقجه
پوءزولور حالیم اونی حالی کدر گوردوقجه
رشته جانیم اسور بیر سود امر گوردوقجه
او سود امدیگجه اورکدن من اوغول قان اوتارام
خلوتیمده سنه بیر ماتم دیگر دوتارام

وار شکیبامون اگرچه آجیسی زجری اوغول
عیبی یوخ تیره شبین وار سحری فجری اوغول
روز م بیلینر بو عملین اجری اوغول
اوندا بیز مادحیوه لطف فراوان ایدروخ
شاعرخونجگره خدمت،شایان، ایدروخ


مستی شب رفت و روز آمد پدید

خود از آن مستی به هوش آمد یزید

دید بگذشته است کار از کار او

خفته دیگر اختر بیدار او

می طپید بر خویش جانِ تیره اش

ننگ بر پا کرده نفس خیره اش

خواست تا درمان کند دردِ درون

تا شود راحت از آن رنجِ فزون

روی خود را جانب بیمار کرد

بر خطای خویشتن اقرار کرد

پیش آن شاهنشه مُلک وجود

پس زبان معذرت خواهی گشود

لعنت حق گفت بِن مرجانه را

وان ز رسم راه حق بیگانه را

وان دگر بِن سعد مِیشوم دَغل

که هم از بیداد او شد این عمل

ریخت از کین خون پاک شاه را

منخسف از خون نمود آن ماه را

من نبودم راضی ای شه اینچنین

تا که خون پاک او ریزد زمین

هر چه امر توست اینک آن کنم

گر قصوری رفته من جبران کنم

هر چه فرمایی به جان دارم قبول

تا نباشد خاطرت از من ملول

گفت شه کای جمله گفتارت دروغ

وی ز ایمان نَبُودَت دل فروغ

تا به چند و کی کنی تلبیس و کِید؟

هان بنه این دام را بر عمرو و زید

راستی کن تا که گردی رستگار

راستی از تو ظفر از کردگار

راستی کن پیشۀ خود در حیات

تا که از هر درد یابی نجات

از بیان آتشین شه یزید

از ندامت دست بر دندان گزید

گفت با ما هر چه کردی ظلم و کین

از ازل بوده است تقدیر این چنین

دِه اجازه تا که اکنون این سپاه

باز گرداند برِ ما رأس شاه

وان زر و زیور که یغما برده اند

باز گردانند کز ما برده اند

مطلب دیگر اجازت دِه به ما

بهر شه سازیم آهنگ عزا

عندلیبان گلستان بتول

جملگی باشند پژمان و ملول

دور زینب حلقۀ ماتم زنند

ز اشک خونین بر جگر مرهم زنند

کاین یتیمان جملگی فرسوده اند

پا بسکه ره پیموده اند

جملگی داغ برادر دیده اند

بس شماتت از خسان بشنیده اند

تا نماید جامۀ نیلی به بر

مادر دلخسته از داغ پسر

زخم دلها چون پذیرد التیام

بازگردانیدمان از شهر شام

از طریق کربلا گردند باز

پرده پوشان حریم عزّ و ناز

تا از آنجا رو سوی یثرب کنیم

سیر مشرق را به آن مغرب کنیم

یثرب آمد مشرق امّید ما

کربلا شد مغرب خورشید ما

اندر آنجا از جفای کوفیان

پیش شه سازیم یک یک را بیان

دید جز این چون ندارد هیچ راه

کرد اجابت آنچه را فرمود شاه

سنگدل منصوریا» بیدار شو

مستی از سر کن بدَر هوشیار شو

عمر تو طی گشت در جرم و گناه

روسیاهی روسیاهی روسیاه

منصورتهرانی(ره)



در کوفه از وفا و محبّت نشانه نیست

وز مهر و آشتی سخنی در میانه نیست

 

کردار جز خلاف و عمل جز نفاق ، نی

گفتار جز دروغ و سخن جز فسانه نیست

 

یا کوفیان نیافته اند از وفا ، نشان

یا آنکه از وفا اثری در زمانه نیست

 

ای شه میا به کوفه که این ورطه هلاک

گرداب حایلی است که هیچش کرانه نیست

 

این مردم منافقِ ، زشت دو رویه را

خوف از خدای واحدِ فردِ یگانه نیست

 

دارند تیرها ، به کمان برنهاده لیک

جز پیکر تو ناوکشان را نشانه نیست

 

بهر گلوی اصغر تو تیر کینه هست

وز بهر کودکان تو جز تازیانه نیست

 

پس عُذرها به کشتنت آراستند ، لیک

جز کینۀ تو در دل ایشان بهانه نیست

 

جانم فدای خاک قدوم تو شد ولی

مسکین ، سَرم که در آن آستانه نیست

ادیب الممالک فراهانی»

 

 


تبلیغات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

کسب درآمد از اینترنت شماره مجازی دلــ نوشتـ♥ـ عکاس خانومِ نویسنده Parlo Music مطالب وبلاگ ویکی و مهم فروش سرور و تجهیزات شبکه HP سابلیمینال چیست؟ من فریبا هستم VIP Post